Paparazzi in het Park

Het is een warme zaterdagochtend New York. Ik zoek naar de hoofdweg, totdat mijn blik ineens wordt getrokken door een paar benen en een bas. Het logge lijf van de staande bas is na wat getokkel en gepluk door zijn muzikant, dankbaar in het gras gezakt. De omvang van het snaarinstrument biedt net genoeg privacy om even helemaal alleen te zijn en door niemand opgemerkt te worden. Behalve door mij. Het lijkt bijna speciaal zo neergezet, maar er is nergens een filmcrew te bekennen. Dit gebeurt gewoon. Open en bloot, voor iedereen vast te leggen. De paparazzi in mij aarzelt niet langer en drukt zo snel mogelijk af. Voor je het weet is het moment weer voorbij.

Park Paradijs

New York City heeft ongeveer 1700 parken. Central Park is misschien de bekendste, maar nog niet eens de grootste. Pelham Bay Park in de Bronx is met 1119 hectare nog 3 keer groter dan Central Park. Die 1700 parken bieden 9,5 miljoen inwoners en ruim 60 miljoen toeristen per jaar buitenruimte in een stad waar ruimte schaars is. Om te sporten, te trouwen of te jammen. Je kunt het zo gek niet bedenken of New Yorkers doen het in een park. Met zoveel mogelijkheden en zoveel mensen zijn die parken een paradijs voor fotografen. Vol met vluchtige en fotogenieke momentjes.

De ‘echte’ fotograaf

Volgens een curator die mijn werk ooit beoordeelde, spendeert een ‘echte’ fotograaf ministens een jaar aan een serieuze serie. Under cover, leeft en lijdt de fotograaf voor haar kunst. Leuk hoor, maar deze fotograaf kan niet zomaar een jaar door het park dartelen. Fotografie op reis moet voorlopig geplooid worden naar wat de vakantiedagen en reisbudgetten toestaan.

Dichters & Demonstranten

Ik moet mijn kansen dus grijpen waar ze liggen en dat is vandaag na het eten. Terwijl mijn reisgenoot in het gras ligt om de laatste zonnestralen van de dag mee te pikken, maak ik een rondje door Washington Square Park. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar in dat half uur trekt een kleurrijke parade van mensen aan me voorbij. Ik weet niet of het mijn uitzonderlijke timing is of dom geluk, maar in die 30 minuten tref ik een drumline, een anti-Trump demonstratie, een sterrenkijker, een jongleur, een dichter, yogi acrobaten, lefgozertjes, bellenblazers, straatartiesten en andere opvallende passanten voor mijn camera.

Terwijl in Nederland het laatste restje van de zomer wordt weggeblazen door de eerste storm van de herfst, denk ik nog eens aan de zomer en 1700 parken. Om al die hectare park en mensen vast te leggen, ben ik ongetwijfeld wel wat jaren zoet. Misschien zat die curator er toch niet zo ver naast. In dat geval kun je dit alvast beschouwen als een preview van mijn serieuze, under cover, Kunst met een grote K, werk in wording als Paparazzi in het Park.